Odnośnik w pracy dyplomowej – co należy wiedzieć?

Zwieńczeniem kilkuletniego okresu studiów i wszystkich wysiłków związanych z przygotowywaniem się na zajęcia, zdawaniem egzaminów i uczęszczaniem na wykłady jest napisanie ciekawej, merytorycznej pracy dyplomowej. To wiąże się nie tylko ze znalezieniem wartościowych informacji oraz ubraniem myśli w słowa, ale także z poprawnością gramatyczną i stosowaniem wszystkich wytycznych odnośnie do formy. Kłopoty często sprawiają studentom odnośniki – przyjrzyjmy się im bliżej.

Przypisy – ważny element każdej pracy dyplomowej

Autorzy dzieł naukowych powinni mieć na uwadze, że korzystanie ze źródeł, poglądów innych, a także pomocnych terminów wymaga udokumentowania. W przeciwnym wypadku możemy zostać oskarżeni o plagiat – przygotowana praca nie będzie w stu procentach naszym tworem. Aby uniknąć takiej sytuacji, wystarczy stosować tzw. przypisy, które dzielimy na:

• słownikowe, czyli wyjaśnienia rozmaitych sformułowań obcojęzycznych lub archaicznych;
• rzeczowe – dotyczą wiedzy o terminach specjalistycznych lub bohaterach literackich;
• bibliograficzne – dokumentują i porządkują wykorzystane w dziele pozycje informacyjne.

Jeśli chodzi o treść, wyróżniamy przypisy: źródłowe, dygresyjne, polemiczne oraz odsyłające. Każdy z nich musi znajdować się w dolnej części strony. W tym celu wystarczy w programie Microsoft Word wybrać opcję „Odwołania”, a następnie „Wstaw przypis dolny”. Wszystkie pozycje połączone są z tekstem głównym przy pomocy odnośnika – najczęściej w postaci cyfr. Dzięki nim treść będzie czytelna i uporządkowana. Indeks górny występuje po znakach interpunkcyjnych, takich jak:

• wykrzyknik,
• wielokropek,
• cudzysłów,
• nawias,
• znak zapytania

Co powinien zawierać opis bibliograficzny?

Tworzenie spójnej i poprawnej bibliografii często spędza sen z powiek studentom. Jak się okazuje, zupełnie niepotrzebnie, ponieważ nie jest to aż takie trudne, jak może się początkowo wydawać. W skład pełnego opisu bibliograficznego wchodzą:

• autor – podaje się jego nazwisko oraz inicjały imienia,
• tytuł utworu – zawsze w formie oryginalnej,
• współtwórcy – będzie to najczęściej redaktor lub tłumacz wraz z odpowiednim oznaczeniem, np. red., tłum., przeł., oprac.,
• numer wydania – zapisuje się go cyframi arabskimi bez stawiania kropki,
• numer tomu lub części – również w postaci cyfr arabskich i bez kropki po podaniu skrótów cz. (część) lub t. (tom),
• wydawca,
• miejsce wydania,
• rok wydania.

Opis bibliograficzny należy tworzyć według następującego wzoru: autor, tytuł, współtwórcy, numer wydania, numer tomu/części, wydawca, miejsce i rok wydania. Bardzo istotne jest, aby bibliografia została przygotowana, jednolicie i bezbłędnie, co zdecydowanie ułatwia szybkie odnalezienie wybranej pozycji.

Stosowanie przypisów – kilka praktycznych wskazówek

Na koniec warto zapamiętać proste porady, które znacząco wpłyną na proces tworzenia poprawnej i profesjonalnej bibliografii:

• każdy pojedynczy przypis należy rozpocząć wielką literą, a zakończyć kropką;
• zawsze należy trzymać się obranego wzoru i umieszczać elementy bibliografii w tej samej kolejności;
• tytuł zapisuje się bez cudzysłowów, natomiast używa się kursywy;
• w pisaniu prac dyplomowych najczęściej wykorzystuje się przypisy zwykłe, a także polemiczne;
• dobrze jest kilka razy dokładnie sprawdzić wszystkie odnośniki, co pozwoli wytropić ewentualne błędy interpunkcyjne lub ortograficzne.